3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
826
Okunma
Ayni havayı soluduklarimizla
Var olan doğruları konuşamadık
Unuttuk sevmeyi kin nefret dolduk
Mutlu olurum derken kaybolduk
Beline bağlamışsın kibirleri
Bir taş gibi ezilirsin altında
Yüzün gülmez yaşar yaşatırsın
Takmışsin hüzün maskeleri
Girmişsim hayatla bir girdaba
Döner durursun kendi etrafinda
Etrafında örnekler görmezmisin
Sallanırsın sakat sandalye gibi
Umut ver umut ol sonra da git kaybol
Nereye kadar gider içlerinde birikenler
O araç bırakır seni yollarda tekerlekle
Doğru insanı aramak yerine
Kibri bırakıp da dürüst olsan
Taş gibi kaya gibi ağır dursan
Belkide yaşardık mümkün olmayanı
Büyüyüp gelişirdi mutluluk yolları
Hüzün kokar gül yaprağı
Kibri duman
14.7.2016 Osmaniye
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz