o gözlerin var ya tüm suç onlarda
tutkunun esiri edipte duruyor be Leyla
ruhundan asi bir rüzgar esiyor isyanlarıyla
ley’de sabahladım ben hüznü kucaklayarak
dilim ve gönlümde hep kilitli de kalarak
içinin volkanları püskürüyor ve tutuluyor hüzünde
o hayalperest duygulardan kaçışın var ya
o ahu gönlüne bir tuzak
esaretinde yüreğimin bahtı gömülü duruyor
gamzelerinde
hep istemlerinde ve isyanlarında boğuluyor

siluetin durgun görüntülü olsa da
bir meleği andıran
o sensin bir volkan gibi sabırla bekleyen
kalbinin kaskatı olmuş duygularında
masmavi bir umman arkada bekliyor
gizemli tutkularda boncuk boncuk
bir türlü çıkmıyor be içinde ki o görkemli çocuk
ne vakit lav olup patlayacaksın sen be Leyla
tüm hislerin yalaz yalaz hep tutuşuyor
ismin gibi de kalbin bir olmuş ley’le

sönüyor
emellerine hep yenik kalmış duygular
yüreğinde sevgiye hasret özlemler duruyor
upuzun bir meşakkat sonrasıdır olgular
yüzünün o pak nuru vefasızlıktan kaçıyor
kalbi kahroluş’un ilgisizlikte kavrulur
bir peri gibi
bir görünüp de
bir kayboluyor
özlemlerin derinliklere doğru neden ki gark oluyor

güzelliğin kamaştırırken bu kalbimi
kurumuş leb’in çatırdıyor
ve bal peteği nazarlık gibi yüreğimi kötü kanatıyor
güven ve saygı istersin sevdaya hevesli
o lal gönlün karmaşık cephesinde
kopan hırçın yüreğin kimsesizliğine yanıyor
sorgu ve suallerin hep eğreti içinde
mutlak bir mutluluğa endeksli

ismin içimde bir sır gibi geceliyor
varlığın zonkluyor
beynimin en ücra köşelerinde
akıl ermez bir sabrı taşırsın o minik yüreğinde
ihtimaller beni gösteriyor ley’le
ben seni hep zamana endeksledim Leyla
sana sürüklenirken kalbim
bir gülüşünün gizemine taktım tüm umutlarımı
elbette ki sende bir gün güleceksin be meleğim
o yüce hikmetin kudretinde

sevi güllerinin o muhteşem bahçesinde
kalbimin elinde bir kucak dolusu çiçekle
bak da gör hep bizi bekliyor vuslat Leyla
gelip otur da hele
sil gözlerinden o kahırlı harı
umman gibi bir yürekle sabahın ilk ışıkların da
muştusunu verecek kısmetimizin o muhteşem baharı…



(14.07.2016) AZAP…