Yine kalemime dolduruyorum gözyaşımı.
Tiken tiken batıyor icimdeki korku yüreğime.
Cennete hasret kalıp öylece bi iç çekesim var, asırlarca sürsün istediğim.
Bir mendilim bile yok şu ağlayan kalemin mürekkebini silmeye.
Titrerken sözler kar beyaz kağıdın üzerinde nağmeler sacarak, hiç üşenmeden alıyorum gamlı çayımdan bir yudum.
Buz kesen sevdiceğimin gönlüne bir buse kondurup alıyorum tek celsede hüznünü kederini.
Tebessümle papatyalar doluşuyor güzel yüzüne. Yağmurla yıkanmıs toprak kokuyor dört bir yanı cancağzımın.
Eline bir ateş bırakıp ısıtıyorum ve çıkartıyorum yüzündeki asık maskeyi.
Kahkaha denizine gülme bilmeden atlıyor, kulaç atmadan kavuşuyor mutluluk kıyıma.
Bir elde kör hancer diger elde kör düğüm.
Bembeyaz hayatta su üstüne yazılı mutluluk masalı kahramanları gönül tokluğuna calışıyordu sade gece vardiyalı.
Ciddiyetsiz gülücükler ve sahte gözyaşları nakışlıyordu insanoğlu kalplere tek bi an duraksamadan.
Neyin peşinde olduğunu bilmeden nefes alan acizlerle dolu hayat akrebin yelkovanın gütdüğü.
Yüreği yalama yapmışlara inat sen yosun tut gönlüm sen yosun tut.