Hasret kokusu divane ederken adamı vicdansızca
Bahara küstürüyor onu, ağlatıyor pervasızca
Bir demet nefese ömründen günler sayıyor adam da
Esirgiyor kadın bir gülüşü, pek asi bir hasımla

Üşüyor adam, kadınının boş bıraktığı yatağın soğuk köşesinde
Yanıyor içi pare pare, kabullenemiyor
Kapatıyor gözlerini, tutuyor kadının ellerinden sıkıca
Cennetimin güzel yolu bırakma, gitme diyor; hayallerinde

Ne hazin bir duadır, gelmeyeni ısrarcı inatla istemek.
Halbuki ayazda o varken mümkün müydü en ufak titreme
Uzunca çekilen kasvet dumanı, sanki bir veda çığlığı
Üfürmek ise geri onu, ölüme risale ve tabuta imrenmek

Umut yoruyor insanı, gelmeyeni beklemek ne zor
Yüzündeki tazeliğe hasret, sesindeki vedaya hüsran
Gecelerin en sıkıntılı saatleri sensizliği vurdukça yüzüme
Sabahları yağan yağmurda ıslanan taze toprak
Kokunu anımsatıyor, huzuru sarıyor bu yorgun bedeni

Hayata en büyük iltifattır sana hayatım demek
Asırlara sığmaz gözlerine yazılan onca şiir
Bendeki seni bana sormasın ademoğlu sormasın
Seni en iyi Allah bir de benim aciz ruhum bilir

Sen derdim ben, herşeyden önce, sen
Alırdım avuçlarımın içine, küçük tatlı yüzünü
İzlerdim, izledikçe doyamazdım masumiyetine
Kıyamazdım, dayanamazdım seni hüzünlü görmeye
Öyle tertemiz severdim, helalim dercesine