Yanmadan insan mı pişer
Yanmayan patlar şişer
Yolunu bulamaz gider
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Aşkla yanar gönül aniden
Aşkla sevgiyle gönül coşar birden
Sevdiğini tanır gönül gördüğünde
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Yüzme derin sularda
Boğulursun uzaklarda
Aşksız yolda takılma tuzaklara
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Üşüyüp sarılma yalnızlığa
Sevilmez insan bir aylığına
İnsan sever gönülde varlığıyla
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Gönül tasını yar aşkıyla doldur
İnsan olan Allah’a kuldur
Kul değilse değersiz bir puldur
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Nemrut olup ateşe atıp yakma
İnsandan bazen olur çakma
Sevmeyeceksen yanımda sen durma
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Aşk sevgi her gönlün başında
Açık bırak girsin kapısında
Severse hissedersin anında
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Sevmeyenler görü körüne yaşadı
Boşa bu ömrü bedeninde taşıdı
Her yola çıktığında yolda kaldı
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Aç avuçlarını aşka tut incitme
Aşkını al gönlüne kimseye belli etme
Kimseye belli etme dedim anında belli oldu
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Aç gönül pencereni içeriye aşk essin
Seni seven gönülden birisi bilsin
Sevdiğini bulursan gönül kadrini bilsin
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Kul Mehmet’im yeter var git yârin yanına
Al o tatlı canını sar canına
Hayran kal yine o tatlı bakışına
Var mısınız aşkla yanmaya
Yâri koynuna alıp sarmaya

Mehmet Aluç-Kul Mehmet-