Ey sevgili..
Ben sensizlikten nefes bile alamıyorum
Sen’se beni hiç duymuyorsun
Oysa ben gün be-gün
Adım adım tükeniyorum görmüyormusun.!!
Sen bu kadar zalimmiyidin bi-tanem.?
Ben ben’den gitmeden
Artık beni bir duysan diyorum

Asi yüreklim
Bu Asi kız’ın
Nefes alacak mecâli bile kalmadı artık
Ne olur Yüreksızım
Ben ben’den gitmeden
Sana olan bu çağrımı duy artık
N/olur duy artık ..!!
Hayat beni o kadar çok yordu ki
Bu yaralı yüreğimi birde sen yorma

Asi yüreklim
Artık nefes alacak mecalim kalmadı
Sana anlatır bu duvarlar içimde ki isyânı
sana olan hasretimi
Hayal gözlüm
Duy bu asi kızın haykırışını
Duy artık canımın içi duyyyyy

Bu duvarların duyduklarını
Sende duysa idin benim hıçkırıklarımı
Belki o zaman bu halime acır beni anlardın
Bu bi-çare kalbim de bir umut olduğunu

Asi yüreklim
Duy beni duy artık ne olur
Bak bu Asi kız seni bir umut hep bekliyor
Bir gün çıkıp gelirsin diye
Bu umut gönlümde bir alev
Beni unutamadığını söyler
Asim inan bana ben de seni unutmadım,unutmam.
Yoksa sen beni unutunmu
Yaşama sebebim sakın seni unutum deme
Bir gün çıkıp gelecek diyorum kendime
Bana söz verdin birlikte çay içecektik seninle

Asi yüreklim beni hisset diyordun bana
Ben her an seni hissediyorum
Sevgili yoksa sözlarin yalanımı idi.?
Hani nerede kaldı verdiğin sözler ?
Ben hep kendime diyorum ki
Elbet bir gün bana dönecek,ya dönecek
Ya da bu kalp seniz ölecek
Asi yüreklim

müzeyyen yavuz