Bir çocuk öldü
Bebeğine sarılarak uyuyan
Dünyada en çok o bebeğin kendisini sevdiğini düşünen
Kimseyle konuşmayan
Evindeki tahta dolabın içine saklanıp
Kulaklarını tıkayıp yaşadığı çirkin dünyayı unutmak için bebeğine şarkılar söyleyip;
hayaller kuran bir çocuk öldü
Büyüdüğünde çok mutlu olacaktı
Uzaklara gidip bebeğiyle bambaşka bir dünyada yaşayacaktı o
Bir gün eve geldiğinde bebeği yoktu
Onu en çok seven varlığı başkasına vermişlerdi
Yapayanlız kalmıştı
Tahta dolapta kime şarkı söyleyecekti artık
Kime sarılıp uyuyacaktı
Uzaklara kimle gidecekti
O günden sonra çokta mutlu olamadı
Mutsuzluğunu hep başkalarıyla paylaştı
Ama bebeği gibi değildi onlar onu hep yaraladılar
Bedeni büyüyordu yavaş yavaş
Ama o hala bebeğini özleyen bir çocuktu
Artık eskisi gibi ağlamıyordu, tahta dolaba saklanmıyor ,sessizliğini yavaş yavaş geride bırakıyordu
Ama hala bebeğini çok özlüyordu
Bebeğine anlattığı hayalleri başkalarına anlatmaya başladı
Onunla o güzel dünyaya geleceklerini sanıyordu
Hep aldanıyor ama yeniden deniyordu
Denedi denedi hiç bıkmadan denedi
Zamanla o güzel dünyanın olmadığını düşünmeye başladı
Yaşadığı dünyaya uyum sağlıyordu artık
Tahta dolabı,hayallerini,bebeğini unutmaya başladı
Kötülüklere kulaklarını tıkamıyordu artık
Şarkı söylemiyordu
Bazen kötülük bile yapmaya başladı
Bir gün bebeğini özlemediğini fark etti
Bir çocuk öldü