Çıksam Cenk’e yıkar mıyım yalnızlığı ey arkadaş
Bulsam bir yoldaş çatırtısı duyulur mu cümle canda bir anda
Biter mi bu rezilliğin sonu
Şaşırıp kalır mıyız milletçe hissiyat içinde
Biter mi o anda yalnızlığın sermayesi
Patlar mı bu irin dolu bu yara orta yerinden

Yalnızlıkla sürünmenin farkı var mı ölmekten
Varmıyorsa elin benimle yıkmak için hani vicdanın
Hiçliğinin şımarık çocuğu seni bizi yıkacak birazdan
Vakarlığın yıkılmış edepsizlik seni eline almış
Kemiklerini kırarken gelir küt küt kırılan kemiklerinin sesi

Ölümlü dünyaya nefes olsaydı birazcık nefesin
Belanı isteme Allah’tan bak verirse şaşırır kalırsın
Gönül sarayının içinde kahırlar dolu temizlesene ne beklersin
Zevk mi alırsın kahırdan yoksa kahır mı oldu yoksa dostun
Bekleyene gelir güldüren bekleyiş sende yok boşuna bekleme

Gönül yanığına çare değil yalnızlık
Yalnızlık bırakır bizi karanlıkta
Ümidinde sönmüş, istiklalin ile beraber heyhat yazık
Uzattığım elimi tut yalnızlıkla edelim cenk
O bizi yıkmadan biz yıkalım yıkılışının çatırtısı duyulsun
Şaşırıp kalsın millet hissiyat içinde
Ümitlerimizle istiklal yeniden dirilsin gönül topraklarımızda o an
Mehmet Aluç-Kul Mehmet