6
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1003
Okunma
Bana göçebe bir hayatı bıraktın en çok.
Gittiğim bütün coğrafyalarda teninde su aradım.
Hangi kente vardıysam,
Yüzüme bir ucube yerleşti.
Soluksuz sokak çocuklarının nefesinden tükettim,
Gecelerin yarılarını...
Eller ellemez seviştim benden öte ne varsa
Yamalı hüznümü kapamaya çalışırken...
Ki bu bir mirastı Adem’den kalma
En çok sadık kaldığımız...
Bana nice kitaplar bıraktın sonra.
Hepsi bir kitaba sığdırabilecek kadardı.
Uzun yolculuklarda bir bir tükettim.
Bana bir şey daha bıraktın
-İçimizden göçen kuşlar gibi-...
İnanmayı yaşayarak ikiye bölmeyi...
Cevap Yaz