Bilirim ki
Az kaldı
Dizlerimin bağları çözüldü
Ben her yolu sevdim
Bu hayatta
Acısıyla,tatlısıyla
Umut çok zor bir ihtimal
Artık vazgeçtim

Işte bak
Herşey nasıl farklı
Ait olmadığın
Bir resim karesinde
Nasıl sıradan
Nasıl da anlamsız

Hergün hayattan
Yeni birşey
Daha öğreniyorsun
Yokluk içinde
Yeni acılar
Yeni umutlar derken
Ama
Yağmur damlacıkları altında
Üşüyorsun

Öyle çaresiz
Öyle sessiz
Öyle bir
Nokta var ki
Seni senden koparan
Param parça eden
Gider gider gelirsin
Nereye gittiğini bilmeden
Yaşamın oyun alanlarına

Herkesin bir
Sonbaharı varmış
Hayat zaten
Hep istediğini
Alıyormuş senden
İnsan sonradan
Farkına varıyor
Aldandığını
Yaşanılan yükün
Ağırlığı karşısında
Yıkıldığını

Çok çabuk
Geçiyor hayat
Bir nefes daha bitiyor
Neyse ki
Sensiz bir yer
Hıçkırıklarım duyulmuyor


Herkes bir
Sebeble geliyor
Ve bir
Sebeble gidiyor
Üzüldüm kendimce
Kırıldım belki biraz
Kime ne,sana ne

Bak yine
Sonbahar yağmurlarında
Sensiz ıslanıyorum
Bu gece
Artık cümleler
Hafif kalıyor
Çok fazla
Bu sessizlik
Beni çok yoruyor




sevay