3
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1485
Okunma

Bir kuşum vardı ilk gençlik yıllarımda. Kafesinde bir kral... Bir devlet başkanı... Aristokrat... Ne bana sevdirdi kendini ne de ısındı yüreğime. Yabani bir kuştu, eyvallahı yoktu.... Komprador... Belki de bana benziyordu. Üzerine bir şiir söylenmeyi hak ediyordu. Bir türlü alışamadığım o şehr-i İzmit’e benziyordu...
Cik cik öter
Cik cik öter.
Sakam benim, narin sakam
Müsteşar sakam, milliyetçi sakam
Cik öter
Cik öter...
Bir yıl oldu, üç yıl oldu
Sevdirmez kendini utangaç sakam.
Arkadaş olurum cik derim
Sakam cik derim.
Kaçar benden,
Vurur yerlere kendini
Benim sakar sakam...
5.0
100% (1)