Ismarlamadığım ikramlardan muzdaripim:
Soluksuzluğumun muhatabı sakil bir darbe,
Kindar gece, kindar âdemoğlu, Havva kızı.

Gülüşümü sobelediler:
Çatlak duvarların nizamı,
Rugan çatısı ıslak ayakkabılarımın.
Soldu gök çiçeğim,
Soluduğum en ağır hava,
Adeta içinde hapsedilmişliğim,
Buruk buselerimden damlayan isi belki de
Görünmezliğimin şeceresi.

Densizliğin raconu belli ki;
Kısık gözlerimde olsa keşke tamahın izi…
Olsam keşke eremediğim mertebede,
Kırık niyazımın ebedi sürgünü:
En denli yaram,
En soluk bahtım,
En nazenin kaygım:
Doluyum, dopdolu hem de,
Solumadığım havanın öldürücü isyanı.

Bazı bazı rast geldiğim,
Azı karar çoğu hükmeden yaram,
Hem de gocunduğum ikbalimden
Usul usul boşluğa sızan.
Sinemde aslı sevginin, başı kayıp
Hangi hikâye ise,
Olsa keşke muhatabım.

Sözsüz cümlecikler türetiyorum
Ve tükeniyorum densizce asılsız bir ikrarda,
Safsata yüklü beşerin sazından sızan.
Adı kayıp bir töreden hallice yoksunum,
Yoksuluyum sevdanın,
Yolcusuyum dergâhın,
Soytarı imler kadar sırdaş olsa keşke
En rahvan iklimde
O pejmürde kalem kadar da esefle kınarken kendini,
Yitik mateminde sessizce anbean kanayan.

Kırdı boynunu mor menekşe:
Zapt edilmişti oysa olsa da dibi delik;
Feri sönük gözlerimin buğusu:
Pür-ü pak vicdanımdan sızan
Rahmeti konuşlanmışım adeta
En aykırı sitemde.
Sinemde yara:
Çok yorgunum çok.
Sevi dilimde nadir bir çaresizlik;
Yorgunum hem de nasıl,
Sevmekten bihaber eşrafım,
Dinmekten aciz gönül yangınım.