Yağmurlara sarılmış güneş bugün,
Kaldırımlar deli;
Sokaklar serseri…
Kim ne söylerse söylesin;
Hep yalan diyor;
Umutsuz sözleri!
Kim bilir ne kadar ağlamış;
Ne kadar üzmüş kendini?
Kaç gecedir uykusuz kim bilir,
Yaş tutmuş gözleri…

Sabahlara sığınmış geceler bugün,
İkindiler bir garip,
Bir tuhaf akşam üzerileri…
Kim ne yaparsa yapsın;
Hiç anlamıyor;
Ağlıyor,gülmüyor yüzleri!
Kim bilir kaç vakit;
Kıblesiz namaza durmuş,
Dua etmiş elleri?

Bir yorgun prensesin hikayesi bu,
Kimine göre hayal;
Kimine göre gerçek…
Tanıyanı da yok aslında pek!
İlkbaharlara hasret sonbahar yağmurları,
Ve birazda yarına olmasa da
Yarınlara dair umutları var.
Ceplerinde elleri,
Üşüyor besbelli!
Kimse inanmasa da ben inanıyorum,
Her gece yatarken
Bu masalı okuyorum.
Belki çıkar masalından;
Gözleri ağlamaklı,
Anlatır derdini diye
Kitap açık yatıyorum!
ben onun tek aşığıyım...