Uzattı ellerini
Uzattı ,uzattı .
Öylesine uzattı ki..!
Göğe değecekti sanki.
Tarlasında gökyüzünün
Bir yıldız mıydı aradığı
Ya da dokunmak mı istemişti
Sadece …
Maviliğini unutan kapkara gökyüzüne
Ne düşündüğü belirsizdi …
Her şey silik silikti
Karanlığın içinde yüzer gibiydi
Milattan önce belki
İlk insanın doğuşundan beri
Bir yıldız...
Bu karanlığı delebilirdi ancak
Gümüş bir bıçak gibi parlayarak
Bilinmez bir iklimden
Kim bilir ne zaman
Çaldığı bir gülümseme
Otururken yüzüne
Çizgi çizgi …
Elini çekerek uzandığı yerden
Soktu ceplerine ..
Ve gülümsemesi dondu .
Bir dokunuşta parmaklarına
Gökyüzünde aradığı yıldız ,
Cebinde parlıyordu …
Yine düşlerdeyim dedi .
Ve yürüdü gitti ...
Karanlığında mı demeli
Yoksa ,
Parmak uçlarından içine akan
Gerçek miydi ,
Ateşin yaktığı ;
Suyun boğduğu gibi
O Meçhul Kadın..!