sırtımıza yüklenilen evde misafiriz
misafiriz ama
dar gelse bile çıkıp çocuklaşamaz
kablumbağalaşırız
bazen okyanuslar bile ar gelir
ayıbımızı örtmeğe
kara bir kediye
meze oluruz…

düşler ülkesine sığınan bir istavrid
belleğimize takılan oltalara yem
akıntıya kapılan yüce balıklara
dem oluruz

renklerimizi gizleriz
mercan adalarında
incileşmeğe çalışır
kararır gerdanımız
sevdalannırız muson rüzgarına
çekip götürsün deye
mevsimsiz yağmurlarla
çatlamış nehirlerin
kuruyan yataklarına


savrulur sahralara gövdemiz
gümüşi sabahlara yığılan damlacıklarla
toz kümeciklerinden süzülür vahalaşırız
can katarız hurma dilli
bedirhanlara...

yanık ten kokusunda türküleşir dudaklarımız
susuzluğumuzla büyür arzularımız
suskunluğumuza gizleniriz
çığlık çığlığa
yarılır yüreğimizdeki damıtılmış
en son damla


büyülü bekleyişlere sarılırız
arayışlara karışır rüyamız
kapanmış kapıların önünde
yıkılmış kalelerin dibinde
yakılmış mabetlerin dizinde


dualanırız
dualan
dua
dur ha
tanrılaşma
insanda kıl karar
tanrıçalanıp
ölümsüzleşme sakın

yaşam deye bir güzel varsa eğer
onu ara
bul
ona sevdalandım deyebilmek için
ölümüne sev
zamana sarılma
derin sularında gecenin

Volkan Kemal