0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
795
Okunma
Hadi vaktimiz kısa
Bir buğunun kristalleri gibi
Eriyip gidiyorsun
parmaklarımın ucunda
Ilık bir yalnızlığa bürünüyorum
sızınca öğlen kuytusunda kuşlar
Sıcak cam önlerine
Meydansız günyüzlerinde
Sahil kasabası mı yokluğun
başımı kollarıma koyup
Oturuyorum
dizlerim boşluğa adım atıp
sendeleyen bedenimi taşıyor
Hadi şimdi kalk diyen hafif rüzgarın
Bunalımı
iliklerimde kum yağmuru
Hadi kalk komutunu
Bedenımle durduruyorum
Ama sen öyle bir yerde
Gidişini buldum
onu aldım ve yeniledim
Tekrar avuçlarımda işte
Ve karışıyor toprak kendi özleminle
Şimdi diyorum kaç milyon yerde
Birleşiyor ve titriyor
Al bütün zerrelerini esirgeme
5.0
100% (2)
