Yaklaşıp yanlarına dua eder gibi tanrıya
Öyle ki kendimi kaybediyorum içlerinde
Seçemiyorum arasından merasimdeki kalabalığın
Ölüm mü yoksa düğün mü ikisinden birinde
Sokak köpeklerinin yalvarıp durduğu fahişeler eşliğinde pazarlığın
Bir çizgi kadar gerisindeyim
Sonunda bana dokunan tarafı bu inkâr edemem

Eski bir fotoğrafa gizlemiştim sanrıyı
Biraz daha soluklaştı ben kaybettikçe
Üzerinde kıymetli bütün detayların
Açık aradılar sağından solundan
İspat edemediler ben üzerini örttükçe
Fakat inkâr edemem fazlasıyla önemsenen
Soğuk bir ölüden arda kalan ruhları

Uyuyordum dalgın gözlerinde süratle
Terkedilmiş bir insan ile ucube yalnızlığın
Hiç bir iz birakmadan kapattım tüm oyuklarını
Biraz daha uzatıyorum bu serüvende
Yaşamak denen kaygıyı
Borçla nefes alıp tacirlerin her birinden
Yaşıyorum fakat buna kendimi ikna edemem