Gücüm kalmadı sürgün yedim sensizliğe
Uzadı geceler doğmaz artık güneş yüreğime
Kesmişim biletimi vatansızların ülkesine
Yalnızlığım geceyi bekler, geceler hüzünleri
Ben sevdamı kaybettim bu gece

Biraz masumum,
Öfkeme hakim olamam bastırır masumiyetimi
Nereye baksam baktığım her yerde yalnızlık
Aynaya baksam yüzümde hüzünler.
Yıllar var ki açmamıştım kimselere
Hapsetmiştim seni yüreğime
Önce ılık ılık aktın içime
Sonra kar boran fırtına
Şimdi başka bakar başka güler oldum
Ben sevdamı kaybettim bu gece

Etrafım dikenli tellerle çevrilmiş
Kuşatmalarda kaldım bu gece
Hangi derdime derman bulup,
Hangi sevdama laf anlatacağım
Çıkmazlarda yüreğim aklım şaşkın
Yaralarım bir türlü kabuk bağlamıyor
Günden güne daha da çok kanıyor
Yoksun neredesin ey yar!
Ben sevdamı kaybettim bu gece

Gönül gözüm puslandı
Görmez senden başka hiç bir kimseyi
Damarlarımdan akan damlalar çiy tanesi olur
Sabah ayazında üşütür dokundukça yüreğimi
Üşüyorum!
Sen neredesin dönsen ey yar!
Ben sevdamı kaybettim bu gece

Yazdan kalma birde
Kar yağıyor yüreğime bedenim buz tutuyor
Gönlümde açılan kocaman bir uçurum
Ha düştüm ha düşeceğim
Ne yapsam kendimi yenemiyorum
Oturdum pencerenin önüne
Zifiri karanlıkta sadece boşluğa bakıyorum
Bahar mevsimi dönmüş hazana
Yokluğunda karakışları yaşıyorum
Keşke karanlığın içinden çıkıp gelse diyorum
Yeniden ilk baharım olsa
Nafile kendimi kandırıyorum
Ben sevdamı kaybettim bu gece
*
Meğer yalnızlık beni ne çok severmiş
Hüzünler de yalnızlığıma yoldaşlık edermiş
Yüreğimdeki can kırıklarını aldırdım
Yaralarımı sararken
Beraber geçirdiğimiz mutlu, mutsuz anları kantara koydum
Az da olsa mutluluk ağır bastı
Mevsim hasat mevsimi şimdi
Sen hala yoksun, yetim kaldım
Ben sevdamı kaybettim bu gece


Mustafa KARAAHMETOĞLU
26.06.2016