kızmak bir duruş biçimidir, dahası bir tepki
ama biz kimseyi satmadık, dostluktur baki

yüzler alışmışsa tükrüğe, kaşalottandır derisi
vallah ben tükrüğe acırım, söylenmiyor gerisi

söz önce yürekte doğar gelmeden lisana
dil ve gönül bütünlüğü, şahsiyettir insana

sevgisiz bir kalp huzursuz ev gibidir
düşünceler kangrendir hayat anlamsız

maneviden beslenmeyen insanlığını yitirir
taşlaşmış bir kalpte, her şey manasız

bir kalp düşünün sevgisiz, virane her yanı
şöyle bir misal sanki, bal yapmayan bir arı

her tarafı güherçile kangren sarmış her yanı
ve sanki;" ışıksız bir ruhun muhabbetsiz baharı"

madem yazıp çiziyoruz toplumsal bir gerçeği
hiç bir edebiyat anlatamaz ölüm gibi gerçeği

önce kendimize dürüst olalım popülaritemi gelir tebliğ mi..!
önce hangisini batıralım bize, çuvaldızı mı yoksa iğneyi mi..!

madem yazıp çiziyoruz ve seviyoruz paylaşmayı
ilk kabul nefsimize diyelim önce kendimizi aşmayı

dil ve gönül bir bütünde, erişmişlerse maksadına
adam gibi şahsiyet çıkar, farkındalık katar tadına...

hep sen aydınlıktın; bizler, henüz ağarmamış gece
hiç boş durmadın iğneledin,alay ettin gündüz gece

reformcuydun üstelik;savaştın bindörtyüzyıllık yapıyla
sırası gelen hesaba çağrılırdı, her şey bir nefes farkıyla

kimileri kalplerinde iman coşkusu ve sevgiyle yaşadılar.
kalpleri onların evleriydi ve peki neydi böylesine coşku?

onlardı,ruhen bir aşkın kervanında inanç yüklü bir manzume
onlar Allah’a adanan bir yolda, güneş misali doğuyor kalbime

düşün; hangi tohum toprağa atıldı da yeşermedi
düşün; söz yüreğin içtimasında, bolca çalkalanır

boşver, benim hakkımda başkaları neler neler demedi
hiç üzülmem ki, taşkın gönüllerde, sel gider kum kalır........yusuf erdoğan