Uzağı seçmiyor bu çipil gözler
Ağzımda dönmüyor susmuş dillerim
Beni taşımıyor şu yorgun dizler
Elli arşın bile etmez yollarım

Saymadım yılları kaç yaz yaşadım
Ne kışlar geçirdim ayaz yaşadım
Baharı sormayın çok az yaşadım
Mevsimim Sonbahar, çıplak dallarım

Bir zaman benim de gençliğim vardı
Yokuş düz gelirdi dinçliğim vardı
Bükülmez bileğim,“tunç”luğum vardı
Şimdi bir bardağı tutmaz ellerim

Akranla itişir gücüm sınardım
Güreşe tutuşur, çokça yenerdim
Küheylan atlara zıplar binerdim
Eğilsem doğrulmaz, ağrır bellerim

Kurulu yay gibi kalkardım birden
Yarım boy yükseğe atlardım yerden
Yiğitlik dendi mi geçerdim serden
Hani o ayaklar nerde kollarım

Kervan geçmez ıssız, bölge gibiyim
Odamda münzevi, bilge gibiyim
Yatağa uzanmış gölge gibiyim
Anlatılmaz gayrı benim hallerim

Terim mi soğuyor giysem yeleği
Kapıya gelmeden ölüm meleği
Kedimi elesem bulsam eleği
Beş para etmiyor bütün mallarım

Tahir EKER

Arşın: Yaklaşık 70 cm.
Münzevi: yalnız, insanlardan uzak yaşayan.
Para : Bir Kuruşun 1/40