En güçlü tesellimizdir umut.
Umut etmek,
bedelsiz yapılabilen nadirelerden.
Iş kurmayı umut etmek, zengin olmayı,
yuva kurmayı,
çocuk sahibi olmayı falan filan.
Ama umutlarımız adaletsiz.
Gönül rahatlığıyla bir umut etme
hakkımız bile yok,
diğeri ’hani bana’ derken!.
Hava kapalı, yağmur yağdı yağacak.
Oruçluyuz, sadece mide olarak!..
Seçmek çok zor, hangi umudum önce olsun?
Asırlık mesele; Sözde ermeni soykırımı gibi.
Seçimler; doğadaki seçimlerimiz,
diyorum ki, onlar da adaletsiz!.
Yaşamak kadar zor.
Eyvallahı yok seçimlerin.
Gözü kara, kılıcı keskin.
Pişman olmadığımız kaç seçim var?
Ya da bunların kaçını biz seçtik?
Zahmet etmeyin, çoğundan pişmanız.
Ve çoğu da aile birliğiyle karara bağlandı.
Hasretlerimiz,
seçimlerimiz kadar adaletsiz.
Bir de bakıyorsun, doğada adalet yok.
Belki de hiç yoktu, biz uydurduk!..
Yakınımızdakiler, yokluğu en az hissedilen tayfa.
Ya da en az özlenen demek daha uygun.
Özlenenler, hep uzakta.
Mesafeyi kim icat etmiş?
Gönüller arasındaki yolları,
kim kapattı trafiğe?
Niye var ki bu trafik?
Insan trafiği, sevgi trafiği, hasret trafiği..
Ha bir de araç trafiği.
Çay soğumuş, hava da öyle..
Bombalar patlamış yine!..
Yine masum Canlar yitirdik!..
Toplumun arasına fitne sokan
sorun ya bu trafik!
Tez vakitte kaldırılmalı her lugattan.
Anayasaya aykırı olmalı,
adının telaffuzu bile.
Cumhurbaşkanına hakaretmiş gibi sayılmalı.
Trafik de adaletsiz..
Bazı yollarda çok, bazılarında az.
Bazı kalplerde çok, bazılarında az.
Adalet, yeryüzünün hiçbir çekirdeğinde
olmayan bir kelime şakası.
En güçlü teselli yine umut.
Her ne kadar adaletsiz olsada..
Yapabildiğimiz tek şey.
Yani özgürce yapabildiğimiz..
Umutla kalın...

"Teselliyi bulmak adına yanlarına umutlarını alan bir grup vatandaş, yanlışlıkla adaletsizliği keşfetmiştir."