GÖNÜL (89)

İnsanın içinde yangın var ise.
Ateşine suyu koysana gönül.
Yalnızlık duygusu dört duvar ise.
Özlemli günleri saysana gönül.

Dalıp gidilirse hep uzaklara.
Kaderdir denilen yalnızlıklara.
Alıştı mı beden yorgunluklara.
Dertlerden dermana kaysana gönül.

Yürekteki yangın aşkın harında.
Sanma ki değişsin sevdan yarında.
İlk gündeki gibi ilkbaharında.
Sevdayı aşk gibi duysana gönül.

Kaybolup gidilen yaban ellerde.
Bir Yunus misali ol gönüllerde.
Kerem-Aslı gibi dolaş dillerde.
Ateşi sevdaya yaysana gönül.

İnsan yaşamını kendi seçiyor.
Kimisi kimine hep rol biçiyor.
Hayat bir şekilde zaten geçiyor.
Biraz da şeytana uysana gönül.

Aşık olmak nede güzelmiş meğer.
Sevmek ve sevilmek her şeye değer.
Sevdalar yüreği yakarsa eğer.
Yaz sıcağında da buysana gönül.

Kendine bir güvenç, itikat ile.
Beşer ve ilahi adalet ile.
Mutlu birliktelik sadakat ile.
Aşkın deryasında doysana gönül.

Gerçekten sevmeyip çok yürek yakan.
Sever gibi yapıp sonra bırakan.
Birini sevip de başkaya bakan.
Aşk dolu gözleri oysana gönül.

Zayi Ozan diyor, vay sana gönül.
Karanlığı tek tek saysana gönül.
Ebedi genç kalmak istersen eğer.
Güneş bize kalsın ay sana gönül.

İlhan ATEŞ (Zayi Ozan)
Ankara, 19/06/2016 Pazar
Yayın : 20/06/2016 Ptsi.
www.edebiyatdefteri.com/siir/1030305/