elbette ki bir gün
ihanetin bedeli misliyle ödenir
oysa ki şimdiden
parça parçada dökülmeye de başladın bile
artık geceleri sokaklar olmuş mekanın
ortada da kalmışsın serilip gözler önüne
kopardığın o yüreğim
yok saydığın onca emeğim
ekmeğin hakkı için
burnundan gelecektir o kıkırdattığın gülüşlerin
sorulacaktır hesap sessizce yüreğinden
öyle ki yüzüne bile tükürülmeyecek kadar

tüm aldatışlarını
nasıl ve ne şekilde örtersin bilemiyorum
ben ortada kalırım dedin
o sözü neye yoracağımı iyi biliyorsun
çıkar peşinde oldu hep gözlerin
baştan beri yalanlarınla hep eğreti durdu yüreğin
ilk anda ne idiysen şimdide o sun
ikaz için sana hep sevgiyi sordum da durdum
iki dirhem bir çekirdekti gülüşlerin
artık yama da tutmuyor yalanların
kökten yırtık
esastan oynak
kahrediyordu hep çırpınışların
o yüzden soluksuz kaldı tüm düşlerim

ne denli salakmışım meğer
ama gerçekler balçıkla örtülmez ki bilirsin
aklıma geldikçe geçmişten beridir
sen zaten böylesin
istersen sen aptaldın de
başını taşa çarpınca gerçeği anlarsın
hıyanetlerinin sağanağından
gerisin geri dönemezdi ki hislerim

hiç silinmiyor
gözlerimin önünde ki o ağlayarak yakarışların
insanlığıma sığdıramadım
yüzüne vurmaya tüm çirkefliğini
ellerim böğrümde hüznü kucakladım
kalbime saplanırken hicranlar
emanet olmanın mecburi yalnızlığıyla
sus kaldım
halbuki sana
yalanlarından dolayı ne de çok sözüm vardı
insan olmaktan yana
sadakat ve vefadan yana
muhakkak ki sende olmayan edep ve ardı
ismimin anılmadığını da bilirim yanında
sana benden bir miras kalsın elveda

vicdanının ortasına ası verdim
sana adamış olduğum tüm ömrümü
makam ve imkanlarımı
onca emek ile kaçırttığın tüm fırsatları mı
ve uğruna adadığım tüm varlıkları mı
boş boşuna da geçmiş onca yıllarımı
Allah’ıma çoktan havale etim

geleceğin hesabı mı?
bari hiç değilse onları da
bana sen sakın ödetme ha
kolayı varken hiç mi hiç bana
zahmet ettirip durma bir daha
elbette ki Allah kerim
onları da o boş hatırın için
inan ki ancak taksit taksit ödetirim…



(18.06.2016) AZAP...