şehrin ışıkları yıkılır üstüme
gecenin hüznü çöker yavaşça yüzüme
ararken bir çıkış kaçar gibi geceden
yükselir gönlümde sabahın o aydınlık şevki
karanlık , korkulu rüya gibi geceden kalan
bir kelebeğin kalbinde atsada yüreğim
çırpınırken hayat kanatlarımda umutsuzca
ne zaman bir gelin arabası geçse önümden
o bembeyaz gelinlikte kamaşır gözlerim
alır beni götürür beyazın derinliklerine
bir taç gibi başında papatyaları düşlerim
sonra bir duman gibi kaybolur gözlerimde
eski bir fotoğraftan kalan soluk yüzler
solgun sonbahar yaprakları gibi
ayaklarımın altında ezilir zaman
vaktin geldiğini düşünürüm
o yaşlı gözlerle bana baktıkça
sonra çocukça bir heves ,
yeni bir oyuncağa sahiplenmiş gibi
bir umut doğar içimde
ellerimde titrer hayat işte o zaman
bir bahar şenliğinde
zamandan hayatımda arda kalan zaman.........alibaba 14.Haz.2016 /güre