Ateşi karıştır, bir sigarada bana sar sevgili...
izmaritle sevişirken dudaklarımız,
aşka müebbet türküsü yakalım gökyüzüne nazır.
ve her nefes çekişimiz de külü düşsün
seslerin ufalandığı geceye...

Ardımızda kalsın,
zaman aşımı acıların limelenmiş payesi.
Sen ışıktan kalemler ver ellerime,
ben karanlığı soğuran yollar çizeyim ikimiz için...

Sonrasında,
isterse yüzümüzden şavkını esirgesin ay.
isterse ruhumuzda gezinsin zifiri karanlık.
çiğnenmiş küçük hüzünlerin haritasını sildiğim de,
yıldızlar şahit olacak bu aşkın eşsiz güneşine.

Biliyorsun!...
intihara meyilli olmadı hiç bir zaman umudumuz.
aksine,
düşüp ayağa kalkmalar yarınlarımız içindi hep.

İşte bu yüzden ebedi sığındık birbirimize.
üzerimize döküp zaman saati kumlarını,
dünden kalma yılların kalelerini yıktık
bir parmak dokunuşuyla...

Artık hesaba katmıyoruz,
bilmediğimiz denizlerin fırtınasını.
ve ben
gül gölgesinde bir memleket sevdası gibi
kutsal bilmişim yüreğinin kıyısını.


Dilek USTA