6
Yorum
21
Beğeni
5,0
Puan
1652
Okunma
gün kurulur
devran dönmeye başlar
güneşin çatlak nefesi düşer gözlerimin içine
karanlığın etrafı sarılır
gökkuşağının gölgesi dağılır bulutların üzerine
yarım bakışlar arasında sıyrılıp
süzülür an
çatısı akmadan yamalanır şehrin göbeği
sokakları t/aşınır
duvarları acemi bir fırçanın d/ayak izlerine teslim olur sonunda
ya sonra
sanki hiç düşmemiş gibi yeniden doğrulurum
hayata
umûda
hiç susmamış gibi konuşup
hiç küsmemiş gibi el atarım geleceğin kollarına
şevkât pamuktan bir yastık
ve
başımın omuzuydu
dudaklarımda yarım asırlık nem kokusu
biliyor musun ?
hep bir hikâyenin mürekkebi olmak yeter derdim düne kadar
kaleminin sivri uçuna bata bata öğrendim
şimdi ;
içinde gökyüzünü gördüğüm o gözlerin misâfiriyim
13/06/2016
eMİNeYZAMAN
10;10
5.0
100% (19)
Cevap Yaz