Ey gonca Gülüm !
Dönüp kendi içime bakınca
Bu sensizlik akşamı içime inen hasretin
Beni kederden kahrediyor
Sana yakın olmak,
Senin gölgen kadar sana yakın olmak istiyorum
Ve yokluğun budarken ruhumu,
Çiçeğe durmuş mavilerim gümrah bir orman gibi
Özlemle bekliyor seni

Ey güvercin kahvesi gözlü sevgili !
Görmüyor musun:
Elimde bir demet kelebek gözleri
Gözlerinin sahilinde sana doğru koşuyorum
Yağmur sularıyla yıkanıyor gülüşlerim
Ve adını terennüm ediyor dudaklarım
Bir arabesk başdönmesi benimkisi

Bulutlara giydiriyorum ruhumu
Kanatlanıyor kelimelerim
Şiirlerime konu oluyorsun
Sokak lâmbalarım geçişinle ışıl ışıl
Bastığın taşlardan fışkırıyor gülücükler
Gecenin perde arkasında
Kalıba dökülüyor gerçek sevdamız
Aşk bizde buluyor,keşfediyor yeniden gizemini


Ey vefâyı hâlâ kaybetmemiş sevgili !
Gel,şimdi giydir ruhunu ruhuma
Yağmur yüklü geceleri indir gözlerimden
Ve her şafakta uyandır beni öpücüklerinle
Saçlarının rüzgârıyla savur beni sana
O turunç çiçeklerini tutan parmaklarınla dokun tenime
Ve söndür kendimle kavgalarımı tebessümlerinle
Yokluğunda büyüttüğüm sensizliğimin perişanlığından,
Gel kurtar beni artık

Ey gözlerinde aşk taşıyan sevgili !
Unutma !
Sen benim aşk ülkemsin
Ve biz bir gökkuşağıyız kelebek mevsimine
Ve umuduz saf sevgilere

……..sensizliğin yokluğunda…14:22/13 haziran 2016