Farkında mısın?
Ne çok soru işaretli yaşamak.
Hatta ölümler bile soru dolu,bazılarına mümkün mü şaşıp kalmamak?
O da neyse , keşke her şey soruyla bitse.
Soruların yerini ünlemler alır,sıra gelince :kızmak,bağırmak,acımak,duygulanmak...
Hiç sevmiyorum!
İtirazları yükselir ,yapacak bir şey yoktur oysa.
Zorunludur yeri gelince kullanmak.
Daha bitmedi,devamı var deriz üç noktayla.
Sevdiklerimiz,sevmediklerimiz,bildiklerimiz,bilmediklerimiz...
Uzatmaya gerek yok gerisini siz anlayın der,keseriz.
Bazen ayırmak gerekir ekleri,adı üstünde kesme işareti.
Sevgi’yi biile ayırırlar ekinden,mevzuat gereği.
İçeri alınması gerekenlere parantez açılır.
Hatta küçük parantez yetersiz kalır,büyük parantezler açılmak zorunda kalınır.
Açıklama yapılacakatır:iki nokta kullanılır.
Sözcükse küçük , cümleyse büyük harfle sürdürülür,sonrası.
Ne çok ayıran var, hem yazıda hem yaşamda.
Cümleleri de ayırırlar virgül ,noktalı virgüllerle.
Bırakmazlar, kuralı uygulamadan kimseyi rahat.
Tırnak içindekiler de sorsanız,olmuştur rahatsız.
Ancak kuraldır ,uygulanır tarafsız.
Satır sonuna sığmayanları,küçük çizgiyle bölerler.
Aslında küçük büyük olmuş,ne fark eder ki bölen.
Sıra noktalarsa yazıya alınmayan cümleleri,paragrafları belirtir.
En zor görev onundur belki de kim bilir?
Durun bakalım.
Sözü nokta bitirir.
İşaretler,yazıya iyi kötü düzen verir,yaşamda da vardır aslında.
Her gün karşımıza çıkan yüzlerce...
Farkında mısınız?