0
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
792
Okunma
Bıraktım ağımı sulara,
Büyük bir balık değil beklediğim.
Belki uğrarsın diye buralara,
Öylesine ümitlendiğim.
Sonra eve doğru yürüdüm,
Kızgın güneş altında.
Bilirsin, insan bir ağaç gölgesi arar.
Bende o değil ki tasa.
Dedim ki onun gölgesi olsa.
Senden başka yok ki düşlediğim.
Bir boş vermişlik çöktü içime.
Neyim var dedim şu dünyada.
Oturup bir hesap yaptım.
Açık veriyordu hep kasa.
Anladım ki iflas etmişim.
Senin yokluğuna kendimi yiyip bitirdiğim.
Bu fukara sana müptela,
Senden gayrısına veda etmişim.
Gel, sen et, bu gönlü istila.
Elim kolum bağlı, bir tek sana teslimiyetim.
