Kumral saçlarını okşadım yine, sâkin uykulara dalan bebeğim…
Öperken alnından gülümse bana, gülümse de yine, güldür meleğim…

Saracak yine kolum seni sıkıca, gelirim usulca, bir gün bunu bil,
Sakın sessiz durma, konuş benimle, ağlamak yok sakın, gözlerini sil…

Bilinmez sırası bu yolculuğun, bembeyaz bir köşktesin, rüyamda gördüm,
Oysa büyük vuslat yüce Allah’a, bilmezdim sırrı önce, sanki bir kördüm.

Huzurla dolsun için, kalbimizdesin, öyle bir köşen var ki güller içinde,
El ele tutunarak bir kafes ördük, dualar söyleyen bülbül, içinde…

Bizi duyar gibi, gülümse her gün, her gece, hep sana sesleneceğim,
Öperek resmini, hasretle yine, güzel hayâlinle besleneceğim…

27 Ağustos 2012

Canım oğlum Cüneyt’im, huzur içinde yat.

Hâlenur Kor

( Yarın, eğer yaşasaydı 43 yaşını bitirmiş olacaktı... Allah rahmet eylesin canım oğlum...)