Sen boş bir düşsün hayat
Sözlerin de zaman gibi
Geri dönüşü yok nedense
Pişman olmak için
Hep geç kalıyor insan herşeye


Bu alaca karanlıkta
Yanlızlıkta
Yokluğunda
Boş bir defterin boş sayfasına
Beyazın üzerine
Siyah yazdım kederleri


Renkli ışıkları söndürdüm
Yarım kalan bir umut
Yarım kalan cümleler
Yarım kalan düşlerin peşinde
Takılı kaldı uçurtmam
Hep yarım,hep eksik
Hep kesik birşeyler yine


Neresinden baksam ömrümün
Sağım boş,solum boş
Ters bir istikamete yol almış
Hayatla mücadele içinde
Hayata küskün
Hayata yorgun
Hatıralar suskun benimle


Elimde ucuz bir sigara
Kendime ve hayata
Efkar çekiyorum içten içe
Boş bir düşe dalar gibi
Sensizliğe...
Artık demi kaçmış yaşamın


Dilinin küstüğüne
Kalbin saatlerce konuşur
Zaten ne eski kalır,ne yeni
Ne sen kalırsın,ne ben
Geriye kızgınlıklarımız kalır
Yanlızlıklarımız
Korkularımız
Yıkık hayallerimiz


Hayat...
Anlamsız bir karmaşa içinde
Her evresinde
Bir boşluk
Bir hiçlik duygusu
Izdırap ve çile yumağı
Yıkıldığın her an
Anılardan bir bulut olur yağarsın
Güneşi taşırsın hep yüreğinde


İçin dışa vuran
Aynanın gölgesinde
Iki kişilik düşlerle
Sessiz kalırsın
Kırmamak adına kırılırsın
Paramparça olur, dağılırsın
Her gidiş,her dönüş
Aynı sessizliği kucaklar içinde
Yürek her olmayacak umuda
Tutunur bir yerde yinede