Ey benim feryadımı duyan sahibim,çaresizliğim
benim acizliğimin ifadesidir.sana büktüğüm boynumun
ve başımı eğişimin samimiyetten uzaklığı ile haya edişim,
beni senin kapının dilencisi olmaktan alıkoymuyorki...
Senki ezelden ebede kevn-i mekanın efendisi
senden başka sahibi olmayan bu kulun,verenlerin
en hayırlısı olan,senden başka kime gidebilir ki.
Yarattığın varlığım bütün cehliyle diz çöker önünde...
Söz bilmemki,sana lisan ile arzedeyim halimi
Sen dillendirirsen şen bülbüller öter harab olmuş gönül
yurdumda,sen dilersen şakayıklar açar kurak toprağımda.
Senin güzelliklerini görüpte efsunlanmış bir divanenin
şuursuzluğunda olamayışım benim riyakarlığımdandır...
Bunca varlık haşmetin karşısında eğilmişken,ve aşkın
bütün yarattığın varlıkta vücut bulmuşken
ben nasıl olurda aşkın ram olmam...
aşkın olmasa senin,dünya dönmekten vazgeçer,
yıldızlar söner,güneş küle döner ve benim aşka çarpan
kalbim,ancak o zaman ,
atmaktan,
candan,
ve senden
vazgeçer...