Yaralı gönül inlerde inler
İçinden bağıran canhıraş sevgi
Duymaz kulakları bulunmaz dengi
Yaralı gönlü nasıl, neyle teselli etmeli.

Yaram öyle derinden derine ulaşır gider
Bir ucundan umutsuz bir çok bekleyişler
Zalimin zulmü bir değil inan
Her saniye vuruyor kanıyor an an.

Doktorlar çare söyler durmadan
Perhiz veriyorlar şunu sev bunu sevme
Ben bilmiyor muyum neyi neden sevdim
Öyle kolay olsa diyetim
İnan düşünmem keser, giderim.

Kime, ne sorsan hiç inanmıyor
Deli saf sanıyor ya belki
Saflığım doğru keder hüzün içinden süzülüp
Yıllandıkça olgunlaşan sevgiyim
Daha nasıl saflaşır bu bigane gönlüm.

Gün yine oldu sabahı ertelemek isterken
Bağırdım yıldızlarını çeken geceye yeniden
Dur iki dakika daha dur daha bitiremedim
Bak hele insafsız karanlık çekilip üstümden
Yaralarımı gösterdin yine utanmadan
Yeni gün ağarırken.

Eskiden tesselli arardım iyleşsin diye
Sonra gördüm ki müptela olmuşum
Kanadıkça kandım bu netameli sevgiye
Ben yaralarımla bir ölüp bin doğmuşum.

(Haziran 2016)