kendi k/özümüzde bir düş demlemeyeli kaç gece oldu bilir misin sevgili…



bilir misin
sırf gülüşün solmasın diye takvimlerden kaç sonbahar eksilttiğimi
ve derinliğine nefes olmak için kaç fersah kulaç eskittiğimi




gölgenle yer değiştirmek için güneşi hiçe sayardım bir zamanlar
kanatlarımda ılık rüzgarlar besleyip yağmur ekerdim göklere
sağanak olur yağardım
tenindeki gül bahçene




tüm şehir
tüm sokaklar sendin
tüm şiirlerde hece
tüm düşlerde gece de sendin oysa

.
...
.

ay ışığında keder
yıldızlar sürgün yemiş en okkalı gecenin karanlığından


ki karanlık
gözlerinden gözlerime açılan pencereydi
kirpiklerin ruhumu okşayan her yasak besteye güfteydi




bulutlar ağlamamaya yeminli
içimdeki her sancı dua olup kök vermiş göklere



bahçem rengine aç akşam cefası bu aralar
ki sefaydın bahçemde açan tok akşamlarıma

.
...
.

dilim pervasız
dudaklarım nikahsız
genzimde yutkunamadığım bir sevda



hançerine kör
kesiğine sağır
pasına yorgun zincirim bu aralar



bedenim araf
sabrım beklemeye kahır
piç bir yalnızlık örüyor günahlarımı



söylenmemiş tüm satırlarda hiç bir cümleyim
nüshası yok hiçliğimin bedenimde bin bir azap




adıma biçilmiş tüm kederlere
kefareti olmayan tüm yeminlere de selam olsun

ki celladıdır boynumun borcu olan tüm eceller...









ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı