hayatıma gün katamazdın belki ama günüme hayat katmaktı nefesin kyra…





eksik düşler sahnesi
kamburu yırtılmış perdesiz bir oyun



kalem kara
alnıma çizgisiz kurşuni bir ufuk resmedilmekte



kaybolmuş bir yoldum çalıntı zamanlarda
yelkensiz rüzgardım bulutsuz yağmur olmadan önce



telaşlı bütün harflere yazıydım makyajı akmış tüm duvarlarda
enkazdım tek kişilik bir senfoninin en karanlık arka sokaklarında



oysa
bir çocuğun gözlerindeki nedensiz mutluluktum
şekerine horozdum kısık ve zamansız tüm ötmelerde



renktim batan güne inat fırçası sürgün tuvallerde
ateşten söğüttüm suya yüzünü eğen yuvasız dallarda



şimdi zaman
yokluğunun ertesi
gözlerime ağlatmayı öğrettiğim gece sessizliği


şimdi zaman
sensizliğin iz düşümü
ve tek gidişlik bir bilete yaslanan koca bir ömür…


…


tek kişilik te olsa aşktım be kyra
rengine kesik bir gülden sorgusuzca yüreğime sıçrayan kırmızı kadar…









ilhanaşıcıhaziranikibinonaltı