Tüm renklerimden kovuldum,
Siyahındayım bu gece...
Ne kadar sürede silinir ismim, bilmiyorum
Son kez kafa tutacağım kendime,
Son kez ruhum çırılçıplak kalacak, belki de...
Bütün hırsımı bu şiirden çıkartacağım
Ben kanadıkça kırmızı,
Sigaram yandıkça duman olacak her satır
İnadına renk olacağım, siyahını bozmak için...
Biz, yandıkça yavaş yavaş tükeneceğiz
Ve sen küllerimizde kaybolacaksın...

Gölgemi kazıyorum duvarlardan, nicedir
Ya tümüyle senin olmalı, ya hiç olmamalı paronayasındayım...
Avuçlarımı sımsıkı kapattım,
Yine de su gibi akıp gidiyorsun, tutamıyorum
Attığım her adımda kendime yaklaşmaktan,
Yeni keşfettiğim yollarda, yeni çıkmazlar bulmaktan nasıl da sıkıldım...
Sanki bütün saklambaçlar benim içime saklanmış.......

Canım yandı,
Gerçeğimi bir hayale sattım, hayal beni hiçliğe sattı...
Bakışlarıma takılan izleri, gözyaşlarım temizleyemedi...
Bir resim gördüm, birkaç gün oldu
Yılların yaşanmışları, alıp başını yaşanmamışlara gitti
İçimdeki notayı, dinlediğim hiç bir şarkıcı tam basamadı...
Ruhum detone oldu....

Upuzun bir yolun tam ortasındayım,
Ne geri dönmek geliyor içimden, ne sana...
Yerimde sayıyorum,
Kendimi beklemekten, yoruldum
Siyahı sevmiyorum,
Gel al beni buradan, "kendime" rağmen.....

ASKOZLEM
Fasl-ı Mai’08