bir kamyon hurdadan çıkma
taşıyacağı yük,değil akıcı kaba ama
yük ağır, taşımaz, yolda kalır,sanki duymuşcasına
kayboldu üzerinde gittiği yol, eksoz dumanında,
direniyor; milimin onda biri belki hız
olsun, dedik ya inat;
yıllara meydan okuyor.

kaptan; şoför mahal’inde
uyumlu aslında ikisi’de
meskun harabe gecekondu görünümüyle
bakar’mısın allah’ın seversen şu hale
duruşları diyor tasa yok, ne bu endişe
hayata kafa atmaktır.
güven patlaması değilse

senkroni’ze olmuş bu ikili
adeta; oluşan olumsuz havayı dağıtır’casına
çekmiyor ayağını gaz pedalından
delik taban, değecek asfalta neredeyse
menteşesiz kapı, direksiyon hak getire
cam; oda ne boş çerçeve, kapı kolu levye.
anlayacağın, içler acısı bir halde
seyrüseferi hadi hak getire

buradayım diyor ilk damatlık frengi, kayık da olsa
yıllara meydan okuyan, kaporta
bildiğimiz güneş yanığı renklerin türevi saçda
picasso’nun yağlı boya tablosu tavında
bağırmaz yılların yüküne inat aslında
gururlu, mağrur, şansta yanlarında
varya bu ikili
tin tinde olsa gidiyor işte
mesafeyi sorma

Mustafa Yılmaz (sertesenyel)
Ankara/2016