Karabiber ağaçlarıyla dolu yoldan
hızlı adımlarla geçiyorsun sus pus perişan
vakit sabaha yakın ve sen üşümüşsün
sokak lambaları gibi yalnız korkunç üzgün
mütemadiyen beklediğin gölgenle bir avuç
farkında da değilsin aşkın eyvah
kuş sesleri batırıyor ortalığı gün doğuyor kaç
su uyanıyor sevgilim gönlüm kararıyor
yokluğun bu şehre ayrı bir hava katıyor

kendi cevrinde dönen bir dünya için bu hal
biliyorum asil kibar üstelik ulaşılamaz olan
kahreden bir yükseklik sevdalısıyım
korkmuyorum ki yaşamaktan sensizlikten
korkuyor gibi yapıyorum sadece düşünmekten
yaklaşan vakitlerde kaybedeceklerimden
çığlıklar duyuyorum küplere biniyor kelimelerim
sırlı simli misli gün doğuyor bak penceremden
nasıl güzel uyanıyorsun yine nasıl güzel

hep yangın çıkaran kundakçıları seviyorsun aksisin
biliyorum çünkü öyle bakıyorsun her seferinde
gözlerinse batırılmış gemilerin kaptanlarını andırıyor
durma artık beni de yak o çocukları kurtar
sokağın sefaletinden babanın merhametsizliğinden
annenin şefkatiyle düşün yaratanın merhametiyle bak ne olur
durdurduğun zamanları gözlerime tekrar bırak
yoksa bu Tanrı zamanı durdurmaktan yakalayacak bizi

sahi nerede kaldım dün gece haberin var mı senin
beni çalan nereye bıraktı biliyor musun kirpiklerinden uzak
kedi hırıltısı gibi bir şey var göğsümde ağır mı ağır
senden mi kaldı önceden var mıydı ne oldu iman tahtama
uzun zamandır kötümser bir kuşun kursağına düşmüş
buğday tanesi gibi yaşıyorum uzun zamandır içim
sersefil ahmak embesil dışımsa kış armuduydu bu memleketin
yerine yetişecek bir emanet gibi acele et çabuk dön yetiş