1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
808
Okunma
Cihan-ı saâdet diliyorsan Rab’tan.
Yokluğa talip olacaksın, Hak’tan.
Kıyamassan nigahındaki incilere,
Yok olmayacaksın huban-ı aşktan.
Sorma, üftadelerin mansurunu.
Önce kovar olmuş karunu, varunu,
Sukut etmiş lâl diliyle acunu,
Sonra bulmuş aslolan madunu.
Madunla başlamış seyr-ü sefere.
Kerte-evre-devre devre sefere.
Çıkar olmuş soluksuz bir zafere.
Sonunda bulmuş bab-ı dilara kapısını.
Girmek istemiş o kapıdan içeri.
Dur denilmiş verdin mi serini?
Vermek isteyince her’ini.
Öyle değil bırak zaferini.
Ama bu bab’a gelmeme sebep o.
Yok öyle ene, bu kapı O.
Anlamış varlık sahibinin istediği bu.
Ene-l hak demiş; Varmak istediği de O
Vardığı da O
Başladığı da O...
MSK
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz