Ah o eski zaman evleri
Kırmızı, beyaz açan sardunyalı pencereleri,
Elleri hatır kokan nineleri, dedeleri,
Hatırladıkça özlemleri kokar buram buram...

Nasıl unuturum bu sevgi dolo u evleri
Bahçelerindeki ortancaları, İstanbul güllerini
Akasya ağacının altındaki tahta masayla, sandalyelerini
Masaya serilmiş bembeyaz dantel örtülerini ...

Asiye teyzenin, gül şerbetini ,ballandıra ballandıra içerlerken ,
Komşuların birbiriyle olan muhabbetlerini...
O riyasız samimiyetlerini unutmak mümkün mü?

Şimdiki zamana bakıyorum, hiç birinden eser yok
Kapı komşularını bilmezler
Gülün kokusunu sevmezler
Mobilyaya örtü sermezler
Demek ki çok yorgunlar,cçok sıkıldılar
Annelerin el emeği göz nuru danteller
Güzelim sandıklarda atıldı, çekmecelere tıkıldılar.

Bizden sonraki nesiller,
Buğdayı başak iken, sebzeler burcu burcu kokarken yemediler
Toprağın kokusunu, kavakların ıslık sesini duymadılar,bilmediler
Onlar yerin göğün güzelliklerini görmediler
Onlar, betonarme dört duvar arasında binalarda büyüdüler
Onlar bilmezle çerçiyi,vbakkallı
Ne diyelim onlarda kendince haklı ..



Handan Uçak Tunca
Yürekten Mısralara
25.05.2016