Ağlayan,
Sessiz bir figan dudağımdaki ıslık.
Yüzüne süzülen her inciden dide,
Alev topu gibi düşerken yüreğime,
Dört yanımı kasıp kavuruyor bu amansız yangın.


Söyle, çaresi nedir anacığım...
Tarihi unutulmuş,yıllar kadar eski yüzünü
Nasıl güldürebilir,
Çizgilerini neyle silebilirim yorgunluğunun.


Gözlerini dikme gözlerime...
İnan,
Can evimden vuruyor kurşun gibi bakışların.
Vurma beni...
Siperi,
Mevzisi yok kirpiklerimin.
Yoksa,ölümüne bendi yıkılır nehirlerimin.


Her gece seyrindeyim resminin.
Kendi kendimi paylıyor,
Hüznümü tetikliyorum ölüm karası saatlerde.
Yinede geçmiyor gözlerimi yakan sem’in sızısı.


De bana...
Kalbindeki güneşi yağmurlar mı söndürdü ?
Saçındaki yıldızları fakir ömrüne sen mi armağan ettin.
Ellerinin kınasına kurban olduğum,Susma! Konuş !...
Sen sustukça, yaşına denk acılar katmerleniyor içimde.


Ah anacığım ...
Tabladaki sigaramı körüklüyor rüzgar.
Kulağımda,karıştırdığım çayın şıkırtısı,
Karşımda sen...
Ayaz kutupların yol çizgisinde kalakalıyorum öylece
Önce ellerim
Sonra güneşte kısılan gözlerim donuyor.
Üşüyorum... Son nefesinle ısıt beni anne.


Dilek USTA.