Gözünde hüzün çayı, demliyorum yıllardır
Demini alamıyor, az sonra mum sönecek
Zifrin karanlığın da, solan kızıl güllerdir
Hazan vaktidir canan, hüzün başa dönecek

Ab-ı hayat, suyuyla, yıkayıp, dokusan da
Kabul olmaz duayı, her gece okusan da
Şeyda bülbül olup ta, gülümde şakısan da
Bu virane gönlüme, yine baykuş konacak

Hazan mevsimlerinde, umutlarım kuruyor
Yüzeyde kalamıyor, aşkım dibe vuruyor
O can alan gözlerin, hep karşımda duruyor
Özlem rüzgârlarında, deli gönül donacak

Kalbimde besliyorum, sevdaların şahını
Aşkının mabedinde, kurdum karargâhını
Morun en güzel tonu, kaplıyorken ruhunu
Lavanta kokusunda, sana aşkı sunacak

Ne sürprizler var gülüm, bu aşkın bohçasında
Özenerek yazdığım, Türkçe’nin lehçesinde
En güzel aşiyanın, gül açan bahçesinde
Senin o taçsız gönlün, sevdalara kanacak

Terkisine almışım, seni bindirdim ata
Şiir yazdım bak sana, bu gün tam yedi kıta
Nasıl sevdim bir bilsen, hani candan da öte
Lâl olsa da, bu dilim, adını hep anacak

Bu Lüzumsuz diyor ki, dilek kabul olsa da
Sevda ummanlarına, destursuz ca dalsa da
Kalp denilen bu uzuv, aradığın bulsa da
Sevda ateşlerinde, bu gönül çok yanacak

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

ZİFR: Zindan karası gece
HAZAN: Sonbahar
HÜZÜN: ayrılık, özlem duyguları ile hislenmek
ABI- HAYAT: Ölümsüzlük suyu
ŞEYDA: Aşkı yüzünden aklını yitiren
VİRANE: Yıkık dökük yer
ŞAH:En güzel, en iyi, pir,Atın iki ayağı üzerinde yükselmesi, İran ve Afkan kırallarına verilen ad.
KARARGAH: Bir olay için kurulan idare merkezi
AŞİYAN: Müstakil ev, konut, kuş yuvası
TERKİSİ: Arka, ata binen kişinin diğerini arkasına alması
DESTUR: İzin