Ruhunda sevgiden hanları kuran
Yanlış karşısında hep dimdik duran
Dermanın zerresine ömrünü veren
İlmin kölesi, hak kulu babam

Hasretiyle el pençe nasibe varan
Gurbet ellerde her gün gönlü kanayan
Nizamsız alemde ekmek arayan
Çayında şekere şükreden babam

Hakkına razıdır fazlası yorar
Nasırlı elleri yaralar sarar
Şerrin içinde bile faydayı arar
Kara gün dostu, ay yüzlü babam

Aile içinde sevgi timsali
Biraz stres olsa, sünger misali
Huzurun erbabı eli asalı
Mutluluk var eden, hizmetkar babam

Yolculuk vakiyse uykusu tutmaz
Bedeni yatsa da gözleri yatmaz
Sabah namazını bile şeytana satmaz
Cennet’e tahtını taşıyan babam

Anlık siniri bazen ibreyi bozar
Bir gören olsa, sanar eylenmiş nazar
En kötü durumu bile kadere yazar
Sabrın abidesi, rab eri babam

Ömrünün çoğu gecesini uykusuz yattı
Küçük umutlarına bile gözyaşı kattı
Ne mutlu ona ki sevgiyi tattı
Yavruların gözünde serdarsın babam

Zamana değdi ki böyle bir ailen var
Hepsi eylemiş seni gönlünde altın tahtlı yar
Tabi ki her günün mutluluğu zor
İçinde şerrin bile eseri kalmasın babam

Yıllarca gidişinle dünyadan koptuk
Sen olmadığın zaman, zaten biz yoktuk
Son fanilanla sensiz, yemeden yattık
Güne kalem çalmayı unuttuk babam

Yazarım, yazarım da neyi yazarım?
Dünyaya fazlayım ama sana azar azarım
Kaderin böylesine bazen feci kızarım
Öpmen noksan kalmasın, sarıl be BABAM...



02.08.2010 06:00