2
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
740
Okunma
Toplum hayatında bakıyorum, önce dost olanlar bakıyorsun ki düşman oluyor. Yine önce düşman olanlar bakıyorsun ki dost oluyor. Bu hususu dile getirmeye çalıştım.
Kader bizi nerelere götürdü,
Hiç olmaz dediğin bak neler oldu.
Felek bu başına neler getirdi,
Solmaz zannettiğim güllerim soldu.
Dost diye derdini paylaştığın dün,
Terk edip gitti de dost değil bu gün,
Çaresizim diye verince bir ün,
Düşman zannettiğin bir çare buldu.
Düşünce anlarsın dost arkadaşı,
Bakarsın yakının atıyor taşı,
Gezersin bulmaya bir lokma aşı,
O sebepten gönül dünyam dert doldu.
Ummadıklarından alınca yara,
Zannetmez kendine gelmez hiç sıra,
Ateş olmayınca yanar mı çıra?
Hani seni seven ne kadar boldu.
Canım-ciğer diyen nereye gitti,
Kalmadı dostluklar kaybolup bitti,
Bu durum Dertli’nin canına yetti,
Demek ki dostluklar sadece roldü.
ERDEMLİ- 04 Mayıs 2016 Çarşamba
Cafer AKSAY
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz