Uykusuz acılar satın alır
Palavrasız yalnızlıklar biriktirir
Sonra
Gecenin geç vakitlerinde
Kanamalı hasta gibi acil
Şoka girerdi düşlerinde

Körkütük boşalmış gözlerle
Sokaklara iner
Rampalara yaya çıkar
Alangirli vakitlerde
Ustalığını bırakırdı yatağına

Gün kritiği
Rüyalarının sahte frikiği
Kadim dostlar etiği
Ana avrat sahil kenarında
Kaldırımlara dökülürdü
Doğranmış hatıralarıyla

Yıllar şehri ihtiyarlatırken
O ise gençliğini
Tahtıravallinin üstüne kaldırıp
Çarçaput gibi bedenini
Yere indirivermişti oracıkta

Sevda renksiz
Sahil renksiz
Hatırladığı sözler fluydu
Aşkı dalgalara bırakıp
Lodosa şiirsel fısıltılar
Düzüyordu usanmadan
Utanmazca

Hoyrattı zamana karşı
Savurduğu kadar savruldu ömrü
Ölüm martı çığlığıydı
Melekler yüzünü ürperten rüzgar

Uzandıkça aldı kokusunu
Yaklaşıp dört yapraklı yoncanın
Uğurlarken kendini maviliklere

Anası ıkınırken doğdu çocuk
Çok uzakta
Sabah ezanında