2
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
577
Okunma
hayatımdaki tüm acılar çıkıp yerlerinden,
çöreklendiler zihnime.
birer cümle yer bulup
tamamını doldurdular
tablonun..
bir kadın
balkonundan silkeledi
bezinin
sofrasından,
camları
kırıkları..
bastığım her izimden ayağımın
battı,
tenime
tenime..
öyle kalasım geliyor bugün,
hem de uzuncasına;
suskun.
basık.
hareketsiz.
haydi kalk emri yok içerimde.
sana diyorum diye
yükselse bile,
öylece oturacağım
sahibesimin gözlerine dalıp
boş boş..
yapamam
gelmeyin
dinlemem
gitme
kötüsün..
neden bunlar çıktılar yerlerinden,
kilitsizin küpünden bir
kapı aralığından mı
sızdılar.
bana hangi duvara baktığımı sormadılar oysa
kırmızı rujumu üçüncü
tavana asmıştım
çizgilerinden.
sewemedim..
affedin.
hiçbir şeyi,
bütünüyle..
5.0
100% (7)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz