2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1304
Okunma
Bezdim yaşamaktan.
Her defasında yenilmekten,
Ezilmekten, ağlamaktan sıkıldım.
Aynada ki yansımamdan iğrenir oldum.
Bu yansıma benim ruhumun yansıması değildi.
Benim ruhum yansımamdan karanlıktı.
Ağacın dallarında sıkışmış, kurtulamayan bir uçurtmaydı ruhum.
Dallardan kurtulmayı denedikçe yıpranıyordum,
Kaldıkça da eskiyordum.
Ne yaparsam yapayım zarar alıyordum.
Bunun bir çıkışı, bir kaçışı yoktu!
Acıya, incinmeye mahkûmdum ben.
Her göz yaşımda biraz daha çöküyordum.
O kadar batmışım ki dibe vurmama az kaldı.
Dibe vurursam saplanırım, kurtulamam.
Ve bende bundan korkuyorum.
Tek çarem sensin.
Tek çarem senin sevgin.
Bunca yaşanandan sonrada;
Eğer biraz hatırım kaldıysa sende,
Bunu bana reva görme.
Çünkü ben bunu hak etmedim…
5.0
100% (2)