Hayal…
Her şey bir hayal…
Her şey bir oyundan ibaret.
Aşk oyunu!
Görüp görebileceğiniz en zor oyun…
Canı az, leveli fazla, zamanı kısıtlı.
Geçende var, ilk bölümde yananda!
Aynı su gibidir. Mesela;
Soğukla karşılaşınca buz,
Sıcak ile buhar…
Her an ne olacağı, nasıl karşına çıkacağı,
Hiçbir zaman belli değildir.
Mesela kadın çok sevdi ama adam bilmedi.
Bakışlarından, hareketlerinden, kalbinin ritminden
Anlamadı ya da anlamaya tenezzül bile etmedi.
Kadın şarkı söylerdi, manalarını da adama gönderirdi.
Adam anlamazdı ama kadın yine ve yine gönderirdi.
Kadın resim çizerdi, her bir fırça darbesinde adama hissettirmeye çalışırdı.
Hislerini yansıtırdı ama adam anlamazdı.
Kadın sabırla, bitmeyen sevgisiyle, bekledi…
Adamın her bir gülüşüne, her bir bakışına;
Daha da çok kapılıyordu ve buna engel olamıyordu.
Engel de olmak istemiyordu ki…
Bu döngü böyle devam ederken bir gün geldi.
O gün her şeyin değiştiği gündü. O gün yıkılış günüydü…
Kadın daha fazla yürütemedi, pes etti…
Söz verdi kendine, onu kalbinden sileceğine dair!
Yavaş yavaşta unutuyor zaten, ya da öyle sanıyor…
Ama bir gerçekte var ki çok ağır;
Kadın, adamın yerinin ya intihar ya da başkasıyla dolduracak…
Ve yine bir süre sonra…
Adam artık kadının düşmanı gibi. Kadın nefret ediyor adamdan…
Eskisi gibi değer vermiyor, gülümsemiyor, saymıyor.
Kadın kalp oyununu kazanıyor…
Hem de tek canla ve bir saniye kala!