Ey gönlüm neden gülmezsin güldürmezsin
Seni güldüren değil mi Rahman bunu da mı bilmezsin
Kendin güler insanları neden güldürmezsin
Bu dünyada sevmek sevilmek değil midir karar
Bundan gayrısı ne sana nede bize sanma yarar
Sinelerdeki güzellikleri neden ezer geçip gidersin
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Böyle gidersen çamura çirkefe batarsın
Sanma her güldüğünde âleme hayran bakarsın
Neden her önüne gelene durmadan çatarsın
Sar sana yâri gönlü ile o tel tel zülfünü
Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü
Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın
Yoksa nefis şeytan dünya ile battıkça batarsın
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın


Son nefes gelmeden bir gün çatlarsın
Görmez misin içine nefreti alarak yaşarsın
Kaçılmayacak o günde söyle nereye kaçarsın
İçin boş söyle Rahman yüzüne nasıl bakarsın
Âlemlere Rahmet yanına nasıl yaklaşırsın
Az sevgi merhamet ile sen görsen önünü
Az engin ol enginlikle gönüllerde elbet kalırsın
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Merhametli olmak için an bu an
Bir Salih amel yapmak için bak geçiyor zaman
Günde beş vakit nur namazla geçsin her an
Deste deste gönlünde gül yetiştir merhametle
Yaşa ve yaşat ömrünü çevreni az bir gülümsemeyle
Yoksa inan bulunmaz dertlerimize derman
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Diller konuşmak okşamak içindir neden yıkar gibi konuşursun
Sözler gönül yapmak içindir neden Cenk’e gider gibi durursun
Söyle sen yine ne akıl almaz planlar peşinde ne dümenler çevirirsin
Merhametli ol diline vursun sözüne vursun merhamet ne gevelersin
Gör bakalım dünyada cennet kapısı var mı yok mu o zaman görürsün
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Dikkat et ayağın altındaki zemin elbet kayacak
İşte o zaman söyle senin yüzüne kim bakacak
O nefis şeytan dünya malı canını yakacak
Bu dünya geniştir sanma cezanı veren bulunmayacak
Hak yolunda gitmezsin hak yolcusu sanma yanında olacak
O yalnızlıkla mezarda kalırken içine canını yaktıklarının cezası dolacak
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın


Görmez misin hak yolda gidenler gönülleri başına taç eylemiş
Hikmet Rahmet deryasına nura doğru yürümüş gülmüş
Bu dünya ahiretin tarlasıdır bunu hemen bilmiş
Sen ey gönlüm hüznü zanla başın çamura pisliğe bürünmüş
Baksana nefis şeytan sana gülerken ömrün sonuna gelinmiş
Tüm nefis şeytan afetini bilmedin cefaya koştun koşturdun
Sanma bundan sonra bahar aylarını arar da bulursun
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın

Kul Mehmet’im ey gönlüm yerlerde neden sürünürsün
Sanma sen insanların gözüne hoş görünürsün
Nefret saflarını düzüp sanma kavuşmaya yürürsün
Sapladığın oklar gelir sineni paramparça eder deler
Şeytan dünya sana sanma elini uzatır onlar perişan eder
İşte o son an geldiğinde eyvah ben ne yaptım diye söylenirsin
Eyvah işte o zaman yardım edeni bulamazsın göremezsin
Dünyanın içine dalmışsın neden önün görmez yakarsın
Mehmet Aluç-Kul Mehmet