4
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
1051
Okunma
O ışık perdesini derleyip üzerinden,
Bir karaltı kapladı suları, taa derinden.
Akşam, yine içime yokluğun gibi çöktü,
Akşam, yine içime ılık damlalar döktü...
Akşamın hüznü belki, bir selâm gözlerinden,
Belki de bir sevdanın, kaybolan izlerinden.
Sensizlik bir kez daha,, vurdu, boynumu büktü,
Akşam, yine içime ılık damlalar döktü...
Güneş, yorgun dönerken her günkü seferinden
Ay, nöbeti devraldı, çıkıp hafî yerinden;
Son kalan ümitleri, akşam kopardı, söktü,
Akşam, yine içime ılık damlalar döktü...
Ünal Beşkese
5.0
100% (3)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz